Why couldn't this go on?

Don't come after

Don't come after

Don't come after

Come

Come

Come

Come

Don't come after

Don't come after

Please don't follow me along

When you read this I'll be gone

Ask the mountains

Springs and fountains

Why couldn't this go on?

Couldn't our happiness go on?

Ask the sun that lightens up the sky

When the night gives in, to tell you why

Ask the mountains

Wild woods, highlands

Ask the green in the woods and the trees

The cold breeze coming in from the sea

Springs and fountains

Ask the mountains

Springs and fountains

Ask the mountains

Springs and fountains

Ask the mountains

Springs and fountains

Ask the mountains

Ask the sun that lightens up the sky

When the night gives in, to tell you why

Tell the mountains

Springs and fountains

Why couldn't this go on?

Couldn't our happiness go on?

Why couldn't this go on?

Couldn't our happiness go on

Maybe I always knew...

"Tonight your soul sleeps

But one day you will feel real pain

...maybe then you will see me as I am

A fragile wreck on a storm of emotion"

Countless times I trusted you

I let you back in

Knowing... Yearning... 

You know I should have run but I...

I stayed...

Maybe I always knew

My fragile dreams would be broken.. for you..

Today I introduced myself

To my own feelings

In silent agony, after all these years

They spoke to me...after all these years

Maybe I always knew

My fragile dreams would be broken...for you...

Hymn o zachodzie słońca na morzu

Smutno mi, Boże! - Dla mnie na zachodzie 

Rozlałeś tęczę blasków promienistą; 

Przede mną gasisz w lazurowej wodzie 

Gwiazdę ognistą... 

Choć mi tak niebo ty złocisz i morze, 

Smutno mi, Boże! 

Jak puste kłosy z podniesioną głową 

Stoję rozkoszy próżen i dosytu... 

Dla obcych ludzi mam twarz jednakową, 

Ciszę błękitu. 

Ale przed Tobą głąb serca otworzę, 

Smutno mi, Boże! 

Jako na matki odejście się żali 

Mała dziecina, tak ja płaczu bliski, 

Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali 

Ostatnie błyski... 

Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze, 

Smutno mi, Boże! 

Dzisiaj, na wielkim morzu obłąkany, 

Sto mil od brzegu i sto mil przed brzegiem, 

Widziałem lotne w powietrzu bociany 

Długim szeregiem. 

Żem je znał kiedyś na polskim ugorze, 

Smutno mi, Boże! 

Żem często dumał nad mogiłą ludzi, 

Żem prawie nie znał rodzinnego domu, 

Żem jest jak pielgrzym, co się w drodze trudzi 

Przy blaskach gromu. 

Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę, 

Smutno mi, Boże! 

Ty będziesz widział moje białe kości 

W straż nie oddane kolumnowym czołom; 

Alem jest jako człowiek, co zazdrości 

Mogił popiołom... 

Więc że mieć będę niespokojne łoże, 

Smutno mi, Boże! 

Kazano w kraju niewinnej dziecinie 

Modlić się za mnie co dzień... a ja przecie 

Wiem, że mój okręt nie do kraju płynie, 

Płynąc po świecie... 

Więc, że modlitwa dziecka nic nie może, 

Smutno mi, Boże! 

Na tęczę blasków, którą tak ogromnie 

Anieli twoi w niebie rozpostarli, 

Nowi gdzieś ludzie w sto lat będą po mnie 

Patrzący - marli. 

Nim się przed moją nicością ukorzę, 

Smutno mi, Boże!

tekst dnia

"Tłumaczenie jest jak kobieta. Albo jest piękne, albo wierne."

Ascending

The Sword Of Destiny

Luty